Ustal konkretną datę i godzinę. Daj znać swojemu mężowi, że chcesz przeprowadzić z nim poważną rozmowę. Nie rób nic w pośpiechu. Podpowiadając Ci jak rozmawiać z mężem o rozwodzie, powiem, że musisz mówić do niego zwięźle i szczerze. W miarę pojawiania się różnych argumentów wina może zacząć się zmieniać. Jak tłumaczę, że musi myśleć o przyszłości, o tym że ostatnia gimnazjum to ważny rok, nic nie przemawia. Rodzinę ma normalną, ojciec spokojny, dobry wzór do naśladowania, ja staram się mu mówić, że go kochamy, przytulać i nic. Nie wiem, co mam z nim robić, zawali za chwilę szkołę. Proszę o radę i dziękuję. Witam, Z Dialog jest ważny czyli jak rozmawiać z mężem, który nie chce rozmawiać? Rozmowa dwóch połówek w związku to podstawa, ale co zrobić jeśli jedna ze stron unika dialogu. Brak chęci rozmowy to ważny sygnał, którego nie należy ignorować. Może on świadczyć o braku zrozumienia małżonków, braku zaufania, a także ukrywaniu Zadbajmy o uczciwe, szczere rozmowy, rozmawiajmy o przyszłości, ale i teraźniejszości. Dziecko w chwili rozwodu czuje się zwykle bardzo osamotnione. Obserwujmy nasze dzieci, jak się zachowują, czy nie są agresywne, czy nie zmieniły swojego zachowania, czy nie mają kłopotów w szkole: z nauką, w kontaktach z rówieśnikami. Nie ma w niej tak ważnych kwestii, jak np. co czujemy, co o sobie myślimy, jak przeżywamy bycie razem. jak rozmawiać z rodzicami, z rówieśnikami, z sobą samym, jak rozwiązywać Zgadzam się, jak podzielić nieruchomość i kto będzie miał dzieci, porozmawiać o swoim związku po rozwodzie, zdecydować, aby nie kłócić się na sali sądowej - a rozwód pójdzie całkiem gładko. Jak łatwo rozwieść się z tyranem mężem? Z tyranami mężów pokój jest prawie niemożliwy, ponieważ są tyranami. eFh4EYa. Jak rozmawiać z dzieckiem o rozwodzie? Rozwód rodziców jest zawsze negatywnym przeżyciem dla dziecka, dlatego trzeba o nim z dzićmi rozmawiać. Rozwód nie musi jednak być doświadczeniem destrukcyjnym. Radzimy, jak rozmawiać z dzieckiem o rozwodzie, aby zaoszczędzić wielu przykrych doświadczeń z nim związanych? Dziecko nie powinno czuć, że w wyniku rozwodu bezpowrotnie traci jednego z rodziców. Dlatego tak ważna jest rozmowa o ich rozstaniu. Najlepiej przeprowadzić ją wspólnie z mężem/żoną, jak najszybciej po ostatecznej decyzji. Warto się do tej rozmowy przygotować, omawiając z drugą stroną, co zostanie powiedziane, by nie sprzeczać się przy dziecku, nie mówić źle o jego mamie/tacie. Spis treściRozwód rodzicó: jak rozmawiać z dzieckiem?Rozwód rodziców: rodzi lęk i agresję...Rozwód: dziecku trzeba mówić tylko prawdęRozwód a dziecko: problem zaczyna się wcześniejRozwód rodziców: najważniejsze to nie stracić kontaktu z drugim rodzicemPo rozwodzie: co dalej z dzieckiem? Rozwód a podział opieki nad dziećmi Rozwód rodzicó: jak rozmawiać z dzieckiem? Jak rozmawiać z dzieckiem o rozwodzie? Bardzo ważne są warunki rozmowy – nie powinien poganiać nas czas czy dzwoniący telefon. W czasie rozmowy z dzieckiem ważne jest nie tylko, co mówimy, ale jak mówimy. Przeczytaj: Opieka nad dzieckiem po rozwodzie. Mecenas odpowiada na najczęstsze pytania mam Dobrze jest starać się opanować emocje. Nasze roztrzęsienie czy zdruzgotanie udzieli się dziecku i wzbudzi w nim poczucie zagrożenia, a często konieczność chronienia jednego z rodziców. Nie należy wchodzić w rolę sędziego czy oczekiwać zbyt wiele, na przykład że dziecko to właśnie ciebie zrozumie czy stanie po twojej stronie. Rozwód rodziców: rodzi lęk i agresję... Rozwód wpływa na relacje dziecka nie tylko z rodzicami, ale też z siostrą, bratem, kolegami, nauczycielami. W kontaktach z rówieśnikami czy rodzeństwem dzieci z rodzin rozwiedzionych wykazują mniejszą życzliwość i mniejszą wrażliwość na krzywdę innych. Dowiedz się: 25 lat badań nad rozwodami - wniosek? „To najgorsza krzywda, jaką możecie wyrządzić dziecku” Są bardziej agresywne, wrogie, często bardzo lękowe. Związane jest to z koniecznością chronienia siebie i utratą poczucia bezpieczeństwa. Takie dzieci popadają w konflikty. Nauczyciele często postrzegają je jako krnąbrne, uparte i złośliwe. Często też dzieci rozwiedzionych rodziców więcej czasu spędzają właśnie z nimi niż z rówieśnikami. Przeprowadzki, przerzucanie od mamy do taty nie ułatwia budowania więzi rówieśniczych ani podtrzymywania przyjaźni! Zapamiętaj! Po dwóch–trzech latach od rozwodu większość dzieci przystosowuje się do nowej sytuacji. Bardzo ważne jest, aby w tym czasie zapewnić dziecku jak najczęstszy kontakt z rodzicem, który nie sprawuje nad nim codziennej opieki. Rozwód: dziecku trzeba mówić tylko prawdę Dzieciom należy mówić prawdę, dawać im jednoznaczne uczciwe wyjaśnienia, co nie oznacza drastycznych szczegółów czy omawiania spraw dorosłych. Oto przykład: „Tata i ja od dłuższego czasu próbowaliśmy rozwiązać różne problemy między nami. Doszliśmy do wniosku, że nie możemy już ze sobą mieszkać i postanowiliśmy się rozwieść. To bolesna decyzja. Oboje bardzo cię kochamy i nigdy nie przestaniemy cię kochać. Zrobimy wszystko, żebyś nadal miał/a mamę i tatę, tak jak dotychczas, ale będziemy mieszkać oddzielnie”. Ważne, by uznać uczucia dziecka, pozwolić mu się wypłakać, wykrzyczeć, wyrazić żal, gniew. Może się też zdarzyć, że trzeba będzie powiedzieć dziecku ponownie o tej decyzji, kiedy będzie podejmowało różne próby zatrzymania rodzica w domu. Przeczytaj: Rozwód a dziecko - jak rozstanie rodziców wpływa na dzieci? Rozwód a dziecko: problem zaczyna się wcześniej W sytuacji rozwodu najbardziej negatywnie na dzieci wpływa nie rozstanie z jednym z rodziców, ale bycie świadkiem i uczestnikiem konfliktu między rodzicami jeszcze przed rozwodem. Unikanie jawnego konfliktu jest więc najlepszym środkiem zapobiegawczym przed negatywnymi skutkami rozwodu. Oprócz konfliktów między rodzicami trudne dla dziecka są zmiany w ich zachowaniu, ich stosunek do dziecka, czasem nowe i niekonsekwentne metody wychowawcze. Rodzice w sytuacjach rozwodu działają bowiem często pod wpływem stresu, a relacje z dzieckiem się pogarszają. Czasem rodzic staje się bardziej dyscyplinujący, narzuca dziecku swoje wymagania, a jednocześnie w niektórych sytuacjach okazuje mu mniej uczuć. A czasem wręcz przeciwnie – aby złagodzić skutki rozwodu, staje się zbyt pobłażliwy i uległy. Innym znów razem rodzice są tak pochłonięci walką między sobą, że zupełnie zapominają o dzieciach. Dziecko musi mieć możliwość porozmawiania z kimś bliskim o swojej trudnej sytuacji. Zachęcaj je więc do kontaktów z rówieśnikami, sam bądź inicjatorem rozmowy, opowiedz o innych dzieciach, których rodzice się rozwiedli. Mów otwarcie, czego można się bać i jak ty możesz pomóc synowi lub córce w tej sytuacji. Zapewniaj o swojej miłości i o tym, że rodzicem jest się do końca życia i nic tego nie zmieni. Zobacz: Czy dziecko może przystąpić do komunii, gdy rodzice są po rozwodzie? Rozwód rodziców: najważniejsze to nie stracić kontaktu z drugim rodzicem Badania pokazują, że częste regularne kontakty z rodzicem niemieszkającym z dzieckiem zmniejszają ryzyko problemów wychowawczych i zwiększają szansę na jego przystosowanie się do nowej sytuacji. Dlatego tak ważne jest, by wraz z rozwodem rodziców dziecko nie traciło jednego z nich. Obydwoje rodzice, a zwłaszcza ten, który mieszka z dzieckiem, powinni „wciągać” w wychowanie drugą stronę. Należy dbać o regularne spotkania dziecka z drugim rodzicem. Ten z kolei powinien dobrze planować swój harmonogram zajęć, by dotrzymywać obietnic i stawiać się na oczekiwane przez dziecko spotkanie. Po rozwodzie: co dalej z dzieckiem? Uniknięcie sporu sądowego o dziecko jest dużym krokiem naprzód. Walka na sali sądowej, wzajemna wrogość rodziców odbija się negatywnie na kontaktach z dzieckiem. Jeśli trudno się wam porozumieć, nie widzicie szansy na konstruktywną rozmowę i chcecie dogadać się bez pośrednictwa sądu, skorzystajcie z mediacji rodzinnej. Dowiedz się: Pozew rozwodowy: jak napisać pozew o rozwód? Wzór, koszt Dzięki pomocy profesjonalnego mediatora można ustalić wiele trudnych, okołorozwodowych spraw. W rozmowach z byłym małżonkiem o dziecku warto odłożyć urazy na bok, by wypracować poprawne relacje i nie utrudniać sobie roli matki/ojca. Dawaj dobry przykład, pierwsza/pierwszy informuj drugą stronę o różnych wychowawczych sprawach. Wymieniajcie się informacjami o dziecku i wspólnie podejmujcie ważne decyzje na jego temat. Kłótnia z eksmałżonkiem w obecności dziecka przynosi mu wiele szkody i cierpienia. Dając dziecku szansę obserwowania rodziców zgodnie ze sobą rozmawiających po rozwodzie, wzmacniacie jego poczucie bezpieczeństwa. Dziecko nie może być wikłane w konflikty rodziców i nie powinno pełnić żadnych „dorosłych” ról. Czynienie z niego szpiega, posłańca, mediatora, kozła ofiarnego czy powiernika jest ponad jego siły. Wypytywanie dziecka o życie drugiego rodzica, zmuszanie do przekazywania mu informacji, osądzania, kto ma rację w sporze, oczekiwanie, że wysłucha waszych żalów, będzie osobą do odreagowania stresów czy stanie się niańką dla rodzeństwa, znacząco potęguje cierpienie i stres. Każde dziecko ma naturalną potrzebę kochania obydwojga rodziców, nie należy więc pytać, kogo kocha bardziej, z kim chciałoby mieszkać czy spędzić wakacje! Rozmowa z rodziną powinna odbyć się dwupłaszczyznowo, tzn. zarówno Pani jak i mąż powinniście porozmawiać ze swoimi rodzinami osobno. Proszę pamiętać jednak o tym, że nie powinno się nastawiać swojej rodziny przeciwko żonie lub mężowi. W przeciwnym razie państwa rozstanie może przerodzić się w rodzinny, zaciekły zatarg i jeszcze bardziej pogorszyć Państwa sytuację. Rozwód jest okolicznością bardzo stresująca dla wszystkich, więc nie ma sensu denerwować się jeszcze bardziej. Bardzo ważne jest poinformowanie o rozwodzie również Państwa bliskich przyjaciół, którym zapewne przykro by się zrobiło, gdyby dowiedzieli się o tym od osób trzecich. Jeśli czuje Pani, że rozmowa ta byłaby bardzo trudna, na początek wystarczy napisać list lub wysłać maila. Podobnie jak w przypadku rozmowy z rodziną, nie powinna Pani oczerniać męża przed przyjaciółmi i na odwrót: mąż nie powinien mówić złego słowa na Panią. Po jakimś czasie zawsze żałujemy słów, które wypowiedzieliśmy w gniewie. Nic nie stoi też na przeszkodzie, aby taką rozmowę z przyjaciółmi przeprowadzić wspólnie. To zależy tylko od stosunków, jakie panują między Panią a mężem. W żadnym wypadku nie powinno robić się przyjęć i publicznie „świętować” rozwodu, co ostatnio staje się bardzo modne. Powstały nawet specjalne firmy, które specjalizują się w organizowaniu tego rodzaju imprez. Proszę również nie zapomnieć poinformować o rozwodzie swojego pracodawcy i bezpośredniego przełożonego. Rozmowy z ex małżonkiem nie należą do łatwych, gdyż wzbudzają w byłych partnerach wiele emocji takich jak żal, złość lub nieodwzajemniona miłość. Negatywne nastawienie i brak kompromisowego podejścia powodują, że trudno dojść stronom do porozumienia i uzyskać konsensus w sprawach dotyczących wychowania dziecka, formy i miejsca wypoczynku lub częstotliwości kontaktów. To niekorzystnie odbija się na dziecku, które jest zestresowane i zdezorientowane. Warto więc popracować nad jakością komunikacji. Skorzystają na tym nie tylko byli partnerzy, ale również i dzieci. Uniwersalne zasady skutecznej konwersacji po rozwodzie Jeżeli chcesz sprawnie i szybko załatwić sprawę z byłym małżonkiem/byłą małżonką, postępuj według poniższych 6 uniwersalnych zasad komunikowania się po rozwodzie: 1. Zastanów się i sprecyzuj swoje stanowisko Warto przed spotkaniem dobrze przemyśleć, jakie rozwiązanie będzie najlepsze dla Ciebie i Twojego dziecka. Łatwiej i skuteczniej rozmawiać z drugim rodzicem, gdy konkretnie wiesz na czym Ci zależy. Dodatkowo zastanów się na spokojnie, czy i na ile możesz zmodyfikować swoje stanowisko. Rozmowa z drugim rodzicem często, szczególnie gdy rozstanie nastąpiło niedawno, jest sytuacją wysoce nacechowaną emocjonalnie. Dlatego łatwiej będzie Ci, gdy będziesz miał jasno sprecyzowane zdanie i wcześniej określisz sobie, na co możesz wyrazić ewentualnie zgodę. 2. O trudnych sprawach rozmawiaj w neutralnym miejscu Jeśli między Wami są nadal silne emocje dobrze byłoby, aby rozwód odbywał się w miejscu, które będziesz mogła/mógł opuścić, gdy rozmowa będzie zmierzać w kierunku, w którym nie będzie już merytorycznej rozmowy a emocje wezmą górę. Umów się na rozmowę poza domem lub porozmawiaj przez telefon. 3. Podczas jednej rozmowy poruszaj tylko jeden problem Jeśli trudno Wam dojść do porozumienia i próba ustalenia czegokolwiek związanego z dzieckiem kończy się niepowodzeniem warto założyć, aby nie rozwiązywać zbyt wielu rzeczy naraz. Jeśli musicie omówić np. wyjazd dziecka na wakacje skup się po prostu na tym. 4. Nie nawiązuj do przeszłości Skup się na tym co tu i teraz i rozmawiaj wyłącznie o teraźniejszości i przyszłości Waszego dziecka. Każdy ma swoje racje a przywoływanie przeszłości sprawia, że dłużej zamykać będziesz ten już i tak zakończony etap w swoim życiu. 5. Wykaż się opanowaniem Niech Cię nie wyprowadzą z równowagi: podniesiony głos i ciągłe przerywanie rozmowy. W takich sytuacjach lepiej zakończyć rozmowę niż dać wciągnąć się w wyczerpującą sytuację. 6. Podsumuj wzajemne uzgodnienia Po rozmowie warto podsumować ustalenia. Możesz zrobić to w formie sms lub maila, tak aby można było odwołać się do jego treści. Dlaczego warto ze sobą rozmawiać po rozwodzie? Choć nie jesteście już parą, zawsze będziecie rodzicami. Nadal musicie o nie dbać tym bardziej, że rozwód wywołuje u dziecka osamotnienie, zagubienie, smutek a nawet poczucie winy za rozstanie rodziców. Brak porozumienia pomiędzy małżonkami po rozwodzie potęguje ten stan. Dlatego tak ważna jest wzajemna współpraca pomiędzy byłymi partnerami. Dzięki temu te negatywne uczucia będą mniej intensywne i dzieci szybciej pogodzą się z rozstaniem rodziców. Jak rozmawiać na trudne tematy związane z rozstaniem? Gdy w pobliżu są dzieci, unikaj dyskutowania na tematy kontrowersyjne. Możesz poprosić byłego partnera/byłą partnerkę o przełożenie rozmowy na inny dogodny termin, tak by rozmowa mogła odbyć się bez dzieci. Gdy jednak dojdzie do kłótni w obecności małoletnich, postaraj się ochłonąć i porozmawiać z dzieckiem o tym co się stało. Obiecaj, że ponownie poruszysz ten temat z ex i tym razem rozwiążesz ten problem na spokojnie. Spróbuj nie krytykować przy tym małżonka. Jak przeprowadzić dziecko przez rozwód bez szkód w psychice? Z myślą o dzieciach, które przeżywają trudne chwile rozstania rodziców, opracowałam kurs „rozwód a dzieci”. Prezentuję w nim gotowe schematy postępowania, jak bez szwanku dla dobra dziecka przeprowadzić je przez rozwód i rozmawiać z nimi o rozstaniu. Kurs ma formę wideo. Jest na tyle uniwersalny, że będzie go można wykorzystać również w innych trudnych dla dziecka sytuacjach, jak ciężka choroba lub śmierć kogoś bliskiego. Magdalena Bajsarowicz Prawnik & Psycholog sądowy Przyznasz, że rozwód, to jedna z najważniejszych decyzji w życiu. Pociąga za sobą mnóstwo zmian w wielu sferach: emocjonalnej, rodzinnej, towarzyskiej, finansowej, majątkowej. Nie jest tak, że rano wstajesz i mówisz "chcę się rozwieść". Ta myśl dojrzewa. Do rozwodu trzeba się przygotować. W różny sposób. Ja bym zaczęła od tego. W większości przypadków naprawdę warto skonsultować z prawnikiem kwestie prawne, szczególnie majątkowe. Pojawia się wiele elementów, które są istotne. Pierwsza kwestia podstawowa, czyli wina w rozwodzie Pojawia się pytanie czy rozwód bez orzekania o winie czy z orzekaniem o winie. To nie jest obojętne dla Twojej sytuacji majątkowej. Z kwestią winy w rozwodzie wiążą się prawa i obowiązki alimentacyjne między byłymi małżonkami. Więc powinnaś / powinieneś wiedzieć jak to dokładnie z tymi alimentami jest, jak poprowadzić sprawę, by nie popaść w kłopoty. Znam wiele rozwiedzionych osób, które płaczą i płacą (alimenty). Tylko dlatego, że nie wiedziały, jakie konsekwencje wiążą się z ustaleniem winy za rozpad małżeństwa. Nikt im nie powiedział z czym to się wiąże. A skutki mogą być bardzo poważne – dożywotni obowiązek alimentacyjny. Druga kwestia podstawowa, czyli podział majątku Warto też skonsultować z prawnikiem sprawy związane z podziałem majątku. Podział majątku to trudny temat, szczególnie teraz, gdy wiele rodzin ma wspólne kredyty mieszkaniowe. Tu łatwo popełnić błąd i popaść w kłopoty. Często nie jest też łatwe ustalenie, co wchodzi w skład majątku wspólnego, szczególnie wtedy, gdy jeden z małżonków lub oboje prowadzą działalność gospodarczą. Dochodzi też kwestia rozliczenia wydatków i nakładów poniesionych z majątku osobistego na majątek wspólny i z majątku wspólnego na majątki osobiste małżonków. Najlepiej, gdy ustalenia dotyczące podziału majątku zapadną przed rozwodem. Jeśli uda się dojść do porozumienia w kwestii majątku, to o wiele łatwiej jest przeprowadzić dobry rozwód. Bo gdy nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o pieniądze. Znasz to, prawda? A co to jest dobry rozwód ? Z doświadczenia wiem, że dobry rozwód to taki, który generuje jak najmniej konfliktów i nieporozumień. Który pozwala obojgu byłym małżonkom wyjść godnie z tej trudnej sytuacji. Który zapewnia maksimum komfortu dzieciom. Trzecia kwestia podstawowa, czyli opieka nad dziećmi To niezwykle ważny i delikatny temat. Często rodzący wiele konfliktów. Do tego tematu też warto się przygotować. Bo chodzi o to, aby dzieciaki wyszły jak najmniej poobijane z tej rodzinnej zawieruchy. A co zrobić, gdy małżonek nie chce o tym wszystkim rozmawiać ? W wielu sytuacjach pomaga konsultacja z psychologiem, który podpowie, jak poprowadzić rozmowę. Bo nie ulega wątpliwości, że do takiej rozmowy trzeba się dobrze przygotować. I merytorycznie i emocjonalnie. Rozwód to ciężki czas dla całej rodziny Ogólnie rzecz biorąc, rozwód lub separacja z parą to doświadczenie, które może powodować dyskomfort i frustrację osób dotkniętych chorobą, w tym dzieci. Przyczyny separacji mogą mieć negatywne konsekwencje dla dzieci lub młodzieży, ponieważ ich rola jest jedynie bierna , a stają się ofiarami, gdy zachowanie rodziców podczas separacji jest niewłaściwe. W wielu przypadkach rozwód rodziców jest najlepszą alternatywą, jaką można przeprowadzić, zwłaszcza jeśli para wpada w pętlę częstych kłótni, dlatego decyzja o separacji nie zawsze jest dla dzieci negatywna. Jednak gdy między rodzicami dochodzi do ciągłych separacji i pojednania, zwykle pojawiają się u dzieci negatywne emocje , ponieważ żyją one z nadzieją, że związek zostanie wzmocniony lub z frustracją, że w każdej chwili ich rodzina może się rozpaść. Separacja nie zawsze jest negatywna dla dzieci, ale późniejsze zmiany są Kiedy dochodzi do separacji pary, zmienia się charakterystyka rodziny i wszyscy jej członkowie są zmuszeni do reorganizacji swoich praw, obowiązków i relacji rodzinnych, aby osiągnąć odpowiednią adaptację . Kiedy dzieci z rozdzielonej pary są w wieku młodzieńczym W okresie dojrzewania poczucie straty objawia się zachowaniem, okazywaniem nastolatkowi nieco buntu, odczuwaniem pustki, trudnościami z koncentracją itp. Reakcje te są jednak zwykle powszechne w okresie dojrzewania, ponieważ wiążą się z poczuciem utraty dzieciństwa, a wraz z nim bezpieczeństwa, jakie zapewnił ten etap. Z drugiej strony, gdy nastolatek staje w obliczu separacji lub rozwodu z rodzicami, doświadcza szeregu znaczących reakcji emocjonalnych i behawioralnych, takich jak: – Presja przy podejmowaniu decyzji : niektóre dzieci są uwarunkowane przez rodziców, aby decydować, z kim chcą mieszkać i kiedy odwiedzą rodzica znajdującego się poza domem rodzinnym. Czasami nie stają po stronie żadnego z rodziców i zachowują się w sposób odpowiedzialny i „dorosły”, rozumiejąc separację z najlepszą możliwą postawą. – Utrata dzieciństwa : może się zdarzyć, że jeśli para ma więcej niż jedno dziecko, nakładają na swoje dzieci większe obowiązki w stosunku do młodszego rodzeństwa i są przedmiotem roszczeń wyrażonych przez jednego z rodziców, że są w sytuacja emocjonalnie zależna. Każdy nastolatek reaguje inaczej, ale często ma wiele obaw – Konflikty wewnętrzne : czasami fakt dzielenia czasu, spędzania go z obojgiem rodziców, może powodować konflikt między chęcią zobaczenia rodzica, z którym nie mieszkają, a kontynuowaniem planów z przyjaciółmi i kolegami. W niektórych przypadkach nastolatek wpada w złość, a jego reakcją jest wyładowanie irytacji z powodu rozłąki z rodzicami poprzez częste kłótnie. – Troska o pieniądze : niektóre nastolatki wykorzystują sytuację rozwodową, wywierają presję na rodziców i sprawiają, że czują się źle, aby zrekompensować im większą hojność materialną. – Większa świadomość : młodzież lepiej rozumie sytuację separacji i mogą pojawić się negatywne zachowania, gdy ich rodzice zwiążą się z nowymi partnerami. Może nawet pojawić się zazdrość o nowego partnera jednego z rodziców. – Pojawienie się zachowań internalizujących : odmowa komunikacji, wycofanie, introwersja, lęk itp. – Lub uzewnętrznione zachowania : kradzież, zażywanie narkotyków, przemoc wobec rówieśników itp. – Uczucie wewnętrznego dyskomfortu , które może objawiać się problemami ze snem lub koncentracją, obniżonymi wynikami w nauce, uczuciem apatii i słabą motywacją do osiągnięcia itp. – Życie w sytuacji rozwodowej może wywołać u nastolatków dwa rodzaje lęku : albo strach przed nawiązaniem długotrwałych związków romantycznych, albo potrzebę znalezienia partnera na całe życie, z powodu strachu przed poczuciem samotności, generowaniem konformizmu w obliczu związku i potrzeba nawiązania nowego związku w przypadku rozstania. Jak można uniknąć lub zmniejszyć te efekty? Nieuniknione jest, że nastolatka doświadcza negatywnych emocji, gdy dochodzi do rozłamu między rodzicami. Jak każda istota ludzka przed jakąkolwiek zmianą, będzie potrzebował czasu adaptacji, który należy uszanować. Jednak, jak wspomniano powyżej, kluczowy jest sposób, w jaki rodzice radzą sobie z separacją, aby nastolatek mógł przejść przez tę zmianę z jak najlepszym nastawieniem. Aby to zrobić, podajemy szereg wskazówek, które uważamy za odpowiednie, gdy para z dorastającymi dziećmi rozwodzi się: 1. Pierwszym krokiem jest nawiązanie rozmowy z nastolatkiem na temat zerwania, które nastąpi między rodzicami. Ważne jest, aby ta rozmowa odbyła się na kilka tygodni przed przeprowadzeniem całego postępowania rozwodowego, chociaż młodociany może podejrzewać o separację, wygodnie jest, aby [quotei] Dzieci znały przyczyny zerwania [/quoti] czują, że są wziął pod uwagę. Komunikacja rodzinna jest kluczem do ich konsolidacji i zapewnienia emocjonalnego bezpieczeństwa ich dzieciom. Ponadto wpłynie na radzenie sobie z emocjami, umiejętność, którą nastolatek musi nabyć, akceptując trwały charakter separacji, stawiając czoła gniewowi lub wściekłości, że nie był w stanie nic zrobić, aby naprawić sytuację i, co najważniejsze, zrozumieć zerwanie relacji jego rodziców. 2. W kwestiach, które go dotyczą, rodzice muszą zawsze brać pod uwagę opinię nastolatka, czyniąc go współsprawcą dynamiki rodziny , która rozwinie się po rozpadzie. 3. Oboje rodzice muszą być zawsze dostępni, aby pomóc swoim dzieciom w podejmowaniu własnych decyzji, nawiązywaniu aktywnego słuchania i wzbudzaniu wspólnej refleksji. Innymi słowy, okazuj solidne zaufanie w przypadku jakichkolwiek pytań lub pytań, które pojawiają się w umysłach twoich dzieci, zapewniając je, że ich potrzeby zawsze będą zaspokojone . 4. Przyczyny zerwania powinny być podane wprost, bez obwiniania żadnego członka rodziny. Jeśli wady rodzica wyjdą na jaw, ważne jest, aby podkreślić również jego pozytywne cechy. Nastolatki bardzo cenią szczerość, jaką okazują rodzice, i zrozumieją powody, dla których dochodzi do separacji. Pomoże im to uznać, że nowa sytuacja jest najlepszym rozwiązaniem problemu, którego nie da się rozwiązać w żaden inny sposób. Dzieci muszą zobaczyć, że wciąż mogą liczyć na oboje rodziców we wszystkim 5. Najlepszą adaptacją do nowej sytuacji dla nastolatka jest brak konfliktów czy sporów między ukochanymi przez niego osobami. Dlatego zachęcamy do korzystania z dialogu w celu wyjaśnienia osobistych zainteresowań rodziców, unikając w ten sposób wszelkiego rodzaju dyskusji. 6. Wiele badań podkreśla, jak ważne jest, aby dzieci mogły nadal liczyć na oboje rodziców i współpracować ze sobą w tym, co ich dotyczy. Dlatego z jednej strony należy utrzymywać regularny i częsty kontakt z rodzicem opuszczającym dom rodzinny, az drugiej utrzymywać relacje z dwojgiem rodziców, chyba że jest to szkodliwe ze względu na ryzyko lub realną szkodę dla dzieci. 7. Niedopuszczanie, w miarę możliwości, do zmiany codziennej rutyny nastolatka, zarówno w domu, jak iw szkole. Może to zwiększyć poczucie straty, dezorientacji i napięcia. 8. Nie zapominaj o zachowaniach lub postawach, na które nie wyrażano zgody przed separacją, unikaj zachowań nadopiekuńczych lub permisywnych , ponieważ może to generować u nastolatka zachowanie kapryśne i wymagające. Nie wszyscy z nas są przygotowani do radzenia sobie z trudnymi sytuacjami w najlepszy możliwy sposób. Wielu rodziców czuje się zagubionych, jeśli chodzi o leczenie swoich dzieci. Ważne jest, aby nie czuć się winnym zaistniałej sytuacji i zawsze pamiętać, że rozstanie pary nie powinno wpływać na relacje z dziećmi, ponieważ sposób, w jaki cierpią z powodu rozbicia rodziny, zależy od zachowania, które twoi rodzice manifestują się w domu.

jak rozmawiać z mężem o rozwodzie